Ik uit me graag, mijn rijke belevingswereld, hoe ik de dingen ervaar, ik maak er graag anderen deelgenoot van. Dat voelt best kwetsbaar, omdat mijn belevingswereld echt niet door iedereen te begrijpen is. Maar ik weet, ook al is er maar één iemand die zich in een stukje herkent en daardoor een stapje mag zetten, dan heeft het zijn doel al bereikt.

Soms heb ik zo’n periode dat alle stukjes waar ik mee bezig ben bij elkaar komen. Dat ik voel dat er bewust en onbewust van alles in mij aan het verschuiven is en er magie in de lucht zit.
Een poosje geleden was ik bij een ‘Tovervloed’ avond van Arianne van Galen en daar ervoer ik aan den lijve dat Overvloed voor mij komt via het innerlijke mannelijke en spelen. Het voelde nog meer als een  concept dan als iets concreets, maar ik heb het goed in mijn oren geknoopt en mijn lichaam en ziel hebben het gevoeld in de opstelling. Diep dankbaar was ik voor het mannelijke in deze opstelling die volledig in zijn rustige kracht stond en aanwezig bleef. Waar ik normaal gesproken val op jongensachtige lange slungels die het ook allemaal niet zo goed weten, stond ik hier als ‘het vrouwelijke ‘hand in hand met een representant van dit ultieme mannelijke. Het was een vrouw van maximaal 1 meter 60. It hit me, wow dit is de man waar ik naar verlang, jemig wat is het mega sexy als een man zo in zijn energie zit en je aankijkt. Ale oude ideaalplaatjes vielen direct van me af. Het voelde als een bevrijding.
En als een wens. Zo’n man zit ook ergens in mij, dat kan niet anders, voelde ik.

De afgelopen periode ben ik echt aan de slag gegaan om mijn blokkades te voelen op manifesteren. Ik heb een klein meisje in mij die al in de buik van mijn moeder boos en teleurgesteld was en zich verraden voelde omdat er dingen anders gingen dan ze ze ‘boven’ had afgesproken. Ze staat stampvoetend en met haar vuisten gebald en roept boos ‘dat hadden we niet afgesproken’. En gaat daarmee ook meteen volledig uit haar kracht.
Door te erkennen dat zij er is, haar met liefde te omhullen en haar angsten te voelen, heb ik een diep controlemechanisme in mezelf ontmaskerd.
Het is de afgelopen jaren een flinke weg geweest om weer enig vertrouwen in God of het Universum te krijgen. En nu kon ik het echt vastpakken en is het zichtbaar. Ik kon niet wachten om de magie te ontdekken achter dit mechanisme, want ik weet inmiddels dat juist daar de magie aanwezig is. Net achter de grootste blokkades.
In een sessie met mijn spirituele coach kon ik ineens voelen dat dit controle mechanisme er was, maar dat ik daarnaast ook contact had met het veld van ongekende mogelijkheden. Een doorbraak voor me, om dit er samen te laten zijn, niet meer het één of het ander. En zo kan het meisje langzaam wennen aan deze nieuwe wereld van overvloed.

De pijn van dit meisje heeft ook een ander aspect waar ik me de laatste tijd pas van bewust werd. Wanneer ik een nieuw plan maak, volledig afgestemd vanuit mijn ziel, zie ik het helemaal voor me. Ik voel me dolblij, geïnspireerd en geweldig én dan.. dan is het er niet meteen. En word ik eigenlijk meteen op dat moment al boos, gefrustreerd, verdrietig, teleurgesteld. Nog voor dat ik één stap heb gezet om deze droom uit te laten komen. Toen ik dit patroon begon te zien, snapte ik waarom ik het dromen en afgestemd plannen maken maar helemaal had laten varen in mijn leven want dit was echt geen fijn gevoel, onmacht, pure onmacht.
Ik begrijp nu dat het niet het dromen en het in de energie al neerzetten van deze droom is wat me zo gefrustreerd maakt. Het is de pijn van het niet zoals boven direct kunnen manifesteren die me de das om doet. Ik besefte me dat ik mijn hele leven al boos ben als iets niet NU gebeurt.
Wauw wat een inzicht en wat fijn om dit nu helder te hebben, om te voelen wat er in me gebeurt en te erkennen dat dit gebeurt, dat deze pijn er is. In alle zachtheid voel ik deze pijn nu, elke dag weer en hij begint te verzachten.
Dit is een nieuw ontdekt stukje van mij dat het nog heel lastig vindt om hier te zijn. Terwijl juist nu mijn drive om hier te zijn zo duidelijk komt uit dat we nu hier op aarde de hemel kunnen creëren, dat het nu wel kan dat we alles kunnen manifesteren.
Ik besefte me dat juist die boosheid en die weerstand, die overtuiging dat het hier niet NU kan het enige is dat me tegenhoudt om hier en nu te manifesteren. Hoe ironisch, hoe pijnlijk.  En hoe lachwekkend ook.

Alle pijn van dit kleine meisje mag er zijn, ik geef elke dag liefde aan dit kleine meisje die het allemaal dacht zelf op te moeten lossen, zonder enige magie en hulp.
En ineens zie ik de overlap met mijn innerlijke man-vrouw patroon in mezelf.

Deze week gebeurde het nog; vrouw heeft een visioen en wil dit uitgevoerd zien, man wordt geacht dit te doen, maar vrouw gaat in zijn nek staan hijgen hoe hij dit doet en of hij het wel goed doet. Man vervalt in paniek en boosheid en heeft geen idee hoe hij het aan moet pakken, laat staan dat hij ruimte heeft om ergens kennis op te gaan doen. Hij zit volledig vast. Vrouw voelt dat het niet gaat lukken en gaat alleen maar harder duwen. Hmmm… dit mag anders.
Ik heb mijn innerlijke vrouw terug gefloten en het anders aan laten pakken. Maar ik besefte me ook dat dit ook gebeurt omdat mijn innerlijke man dit toelaat. De eerste man waar ik mee samenwoonde liet dit gedrag ook toe en dus ging elke schroef op deze manier onhandig en onzeker in de muur. De tweede man waar ik mee samenwoonde draaide zich om en zei liefdevol maar duidelijk; ik doe dit. En toen zat ik trots op de bank met een kop thee te bedenken wat er allemaal nog meer van mooie dingen aan ons huis gedaan konden worden.

Het lijkt een kwestie van tegelijkertijd opstaan en toelaten.

In deze tijd vol magie gebeurt er dan ook precies wat er mag gebeuren. Ik kom in meditaties en leadingen bij de kern, bij Jezus en Maria Magdalena zoals zo vaak als het over verantwoordelijkheid nemen voor mijn eigen leven gaat. Het mannelijke en het vrouwelijke laten samenwerken in mezelf, op de meest hoge frequentie die er voor mij is, dat is wat er mag gebeuren.

Vandaag voelde ik dat mijn innerlijke man 3.0 begint op te staan. Want alles is er al, dus ook die krachtige man die blijft staan en zegt I’ve got this, is in mij aanwezig.
En mijn innerlijke vrouw? Die heeft toen in de opstelling gevoeld hoe ze week in de knieën werd van die man, dat dit was waar ze naar verlangde. Dus eindelijk, eindelijk durft ze dit stukje bij beetje toe te staan en het mannelijke weer te vertrouwen. En eigenlijk is dat precies hetzelfde als het innerlijke meisje dat God weer durft te vertrouwen.
Hoe het voelt als ze die man naast zich heeft staan en dit durft toe te laten? Haar mantel mag af en ze is een Goddess van puur licht. Wauw wat een liefde en power! Wat groeit zij hier ook van, hoe groots mag zij er dan ook zijn. Wauw.

Over een paar weken ga ik weer een opstelling doen, nu bij Annemieke van der Mooren; het innerlijk heilig huwelijk. Dit hierboven is hoe het leven mij meeneemt in de voorbereiding hiernaartoe. Ik kan maar één ding zeggen als analytisch romantisch meisje dat heel graag hier op aarde al haar liefde en licht neer wil zetten; I love it!

De weg is niet makkelijk, maar o zo rijk en vol liefde!

Volgens mij ga ik een prachtig innerlijk heilig huwelijk tegemoet op 4 juni a.s. en stap ik steeds verder over de drempel in een geweldige nieuwe wereld vol overvloed. Ik geniet van elke stap!

In licht en liefde, Goddess style!

Wendy